Waarom weten we niet, maar stiekem waren we er van uit gegaan dat er geen blasten meer in Ami's bloed zouden worden aangetroffen. Helaas belde kinderarts dr. Adeel met de mededeling dat er toch nog iets zat. Weliswaar niet veel, maar toch: au. Die komt aan.
Wat dit precies inhoudt is nu nog niet helemaal duidelijk. De laatste keer dat er op blasten gecontroleerd werd was een week of zes geleden en toen waren ze bijna allemaal vertrokken. Bij de volgende check (nu dus) zouden ze dan allemaal weg moeten zijn, of als dat niet zo zou zijn, behandelen met medicijnen zodat de uiteindelijke kans op leukemie wordt verkleind tot zo'n 10%.
Het is nu wachten op wat de SKION in Den Haag of de oncoloog in het AMC er precies van vinden, en dat horen we (waarschijnlijk via de kinderarts) hopelijk zo snel mogelijk. Als hij binnen een week niets van hun verneemt gaat ie zelf bellen, en dan horen wij het ook snel natuurlijk. Dus nog een week geduld en hopelijk weten we dan meer. Niet tof dit.
Verder afspraken gemaakt met huisarts, fysiotherapeut en logopedist. We vervelen ons nog steeds niet....
Iets heel anders: ik (Robbert) heb ook Twitteren ontdekt (www.twitter.com). Het is een soort micro-blogging (zoiets als dit weblog maar dan met korte berichtjes zoals sms). Meld u allen aan (kost niet duur, namelijk gratis) en blijf op de hoogte van het allerallerallerlaatste nieuws over Ami!!! (En een heleboel andere onzin...).
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen.. en zo ga je van de twitter naar een blog en zit ik een uur te lezen over jullie leven van de afgelopen maanden. Wat een verhaal, een prachtige vent bij twee prachtige mensen en een knetterharde strijd. Werkelijk sprakeloos. Brengt het perspectief in, deze overschatte tijden, weer terug.
BeantwoordenVerwijderenBinnenkort komen we jullie bewonderen. Een hele dikke knuffel en alle geluk voor de komende periode!
Dionne en Erwin